ÇMU KUJTUA GURI I ÇOKËS

Çmu kujtua guri i Çokës,

lart në mal, mera e rrallë,

ka qënë vend i kullotës,

për gjithë çobanët tanë.

Atje rri si në ballkon,

shikon syri gjithësinë,

ay vend të frymëzon,

që të derdhësh poezinë.

Atje Isuf u Avrece,

dimër e behar me dhi,

shkroi këngë, thuri bejte

dhe mbeti në histori.

Për at vend babai i shkretë,

më fliste me dashuri,

se atje shkoi një jetë,

në kullotë, me bagëti.