JE SI PARISI DHE VJENA

Trupi dhe shpirti mu thanë,

moj Fterra ime e dashur,

por njeri nuk ma di hallë,

pse zemrën e kam të plasur.

Është i vetmi behar,

që nuk shkova dot në fshat,

dal shetit nëpër pazar,

nga vapa bëhem lugat.

Shpirti mbushet me trishtim,

kur jam larg nga ty, o Fterrë,

me duket si në mërgim,

se atje e kam folenë.

Të kujtoj e qaj me ligje,

atje kalova rininë,

nato kodra, nato brigje,

ku mban era trëndelinë.

O Fterra ime e shtrenjtë,

më dukesh kala me bedena,

për mua mbetesh e shenjtë,

je si Parisi dhe Vjena.