Këto vagje ia kushtoj,

shokut, Mustafa Gjokutaj,

si buqetë ia dhuroj,

nga Fterra, Servet Dautaj.

Që në moshën dhjetë vjeç,

babai u la jetimë,

gjashtë fëmijë të shkretë,

në Kuç vaj e ulërimë.

Në shkollë të Kuçit të njoha,

fterjotë e kuçiotë bashkë,

shoqërinë e rriti koha,

u ngrit lartë e më lartë.

Aviator që i ri djalë,

si shqiponja përmbi pyll,

kur uleshe në pikjadë,

sikur shkëputej një yll.

Shumë vjetë fluturim,

i re mbarë Shqipërisë,

zemrën zjarr e syrin trim,

o shqiponjë e labërisë.

Fati, Mustafa, nuk deshi,

si na ike pa kuptuar,

jetimit buza si qeshi,

jeta në mes ty tu shua.

E le dhe gruan te ve,

i le femijtë jetimë,

mbetën si zogj pa fole

dhe u rritën me mundime.