Moj ftuja vilore kuqe,

që to bëhesh protojene,

tërë naze tërë huqe,

mendjen seç ua more djeme.

I çon kudo në burime,

në asnjërin su jep ujë,

me lezet u bën dredhime,

ftujë, e bukura ftujë!

Por shiko se sflë bandilli,

pret si gjahtari në brinjë,

në sabah pa feksur ylli,

do humbasësh vajzërinë.

Do ta kërkosh nëpër stane,

ku je vajzëri e shkretë,

të mbajta si bor në male,

por të lash e ike vetë.